من شوخی نیستم...! (بخش ششم)-صراط

ما آدما در دسته بندی جانوران به 2 دسته معمولی و عجیب، به نظرم جزو جانوران عجیب و غریب هستیم! البته دلایل زیادی برای این حرفم می تونم بیارم، ولی به دلیل ضیق وقت فقط به یه دلیل اشاره می کنم و بقیه رو موکول می کنم به وقت دیگه ای!

اون دلیل می تونه این باشه که، ...

جدّی ترین موضوعات عالم رو شوخی می گیریم، و شوخی ترین موضوعات عالم رو جدی می گیریم!!!!

حالا فکر کنم شما هم با من هم نظر شده و انسان ها رو جزو عجیب ترین جانوران موجود در عرصه هستی بدونید! مثلاً هیچ وقت نمیبینید که یه روباه بره و با دم شیر بازی کنه! یا یه آهو بره روبروی یه یوزپلنگ کُری بخونه! و یا ...چون اینا فرق شوخی و جدی رو می فهمن ولی ما آدما خیلی وقتا جای اینا رو عوضی می بینیم!

یکی از موضوعاتی که کاملاً جدیه و همه مون، شاید بارها اونو شتر نامیدیم و گفتیم یه زمانی درِ خونه ما می خوابه، «مرگ» نام داره، در حالی که شوخی می پنداریمش و هیچ توجهی به اون نداریم.

من هم به سهم خودم و در راستای روشنگری در این خصوص، بخشهایی از کتاب «حیات پس از مرگ»، تالیف علامه سید محمد حسین طباطبایی(رحمت الله علیه)، رو به نقل از سایت کتابخانه دیجیتال مرکز تعلیمات اسلامی واشنگتن، آماده کردم، که بصورت بخش بخش تقدیم می کنم.

خوندن این کتاب رو به همتون پیشنهاد می کنم.

فصل ششم: صراط

خداوند سبحان فرموده است:اِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا وَظَلَمُوا لَمْ یَکُنِ‏اللَّهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَلا لِیَهْدِیهُمْ طَریقاً * اِلاَّ طَریقَ جَهَنَّمَ⁽¹⁹⁸⁾.

اُحْشُرُوا الَّذینَ ظَلمُوا وَاَزْواجَهُمْ وَما کانُوا یَعْبُدُونَ * مِنْ دوُنِ‏اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ اِلى‏ صِراطِ الْجَحیمِ وَقِفُوهُمْ اِنَّهُمْ مَّسْؤُلُونَ * ما لَکُمْ لا تَناصَرُونَ⁽¹⁹⁹⁾.

طى این آیات، خداوند خبر داده است که جهنم را راهى است که ظالمین و زوجهاشان را که همان شیاطین باشند، بدان هدایت خواهد کرد. اینکه مراد از «زوج» همان شیطان است، از این سخن الهى فهمیده مى‏شود:فَوَرَبِّکَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّیاطِینَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِیّاً تا آنجا که:اِنْ مِنْکُمْ اِلاَّ وارِدُها کانَ عَلى‏ رَبِّکَ حَتْماً مَقْضِیّاً * ثُمَّ نُنَجِّى الَّذینَ اتَّقْوا وَنَذَرُ الظَّالِمینَ فیها جِثِیّاً⁽²⁰⁰⁾.

بنابراین، همان‏طور که این آیات دلالت مى‏کنند، منظور از «صراط» راهى است که بر روى جهنم و یا در داخل آن کشیده شده است؛ زیرا در این آیات خداوند به «ورود» بدان و «ترک» و «نجات» خبر داده است.

و نیز در جاى دیگر خبر از «پر شدن حتمى» جهنم داده است:وَلَوْ شِئْنا لَاتینا کُلَّ نَفْسٍ هُدیها وَلکِنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنىّ لأَمْلئَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ اَجْمَینَ⁽²⁰¹⁾ .

این راهى که بر سرتاسر جهنم کشیده شده است، مَمرِّ همه خلایق از بد و خوب بوده که البته خداوند کسانى را که پرهیزکارند نجات مى‏دهد و ظالمین را در آن رها مى‏سازد. باید توجه داشت که در این آیات، لفظ ظلم چندبار و همین‏طور در الَّذینَ طَغَوْا فِى الْبِلادِ⁽²⁰²⁾طغیان یعنى افراط در ظلم و استکبار. فَاَکْثَرُوا فیهَا الْفِسادَ * فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذابٍ * اِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصادِ⁽²⁰³⁾.

و:اِنَّ جَهَنَّمَ کانَتْ مِرْصاداً⁽²⁰⁴⁾.

«ظلم» یا تفریط در حق مردم است یا تفریط در حق نفس و یا تفریط در حق خداوند که البته این همان ولایت اولیاى خداوند است. همه اینها در اثر پیروى از شیطان و هوا. حس نفسانى حاصل مى‏گردد و ریشه آن فریفتگى انسان به زینت حیات دنیا و دلبستن به اوهامى است که مجموعاً نظام تمدّن نامیده مى‏شود؛ یعنى همیارى (تناصر) با اوهامى که رنگى از حقیقت به خود ندارند. و شاید هم مطلب مورد سؤال در عبارت وَقِفُوهُمْ اِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ * ما لَکُمْ لا تناصَرُونَ * بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ⁽²⁰⁵⁾ همین باشد.

در «علل» از امام صادق (علیه السلام) در مورد تفسیر:اِنَّهُمْ مَسْئوُلُونَّ روایت شده است که:« (در روز قیامت) هیچ عبدى گام از گام برنمى‏دارد مگر اینکه در مورد چهار مطلب مؤاخذه گردد: در مورد جوانیش که چگونه آن را کهنه ساخته، در مورد عمرش که چگونه آن را گذرانده، در مورد مالش که چگونه جمع و چگونه صرف نموده، در مورد دوستى ما اهل‏بیت».

«قمى» در تفسیرش از امام صادق (علیه السلام) و صدوق در «امالى» و «عیون» از پیغمبر (صلى الله علیه و آله) روایت کرده‏اند که:«مَسْئول عنه، همانا ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) است».

در مجمع از پیغمبر (صلى الله علیه و آله) نقل شده است که:«مردم همگى وارد آتش مى‏گردند سپس به نسبت اعمالشان از آن خارج مى‏گردند، نخستین‏شان همچون درخشیدن برق، بعدى همچون وزیدن باد و بعدى همچون دویدن اسب و بالأخره آخرى همچون راه رفتن پیاده».

همچنین از پیغمبر (صلى الله علیه و آله) نقل شده است که:«آتش در روز قیامت به مؤمن مى‏گوید: زودتر بگذر که نورت لهیبهاى مرا فرو خوابانده است».

هنگامى که از پیغمبر (صلى الله علیه و آله) راجع به آیه:اِنْ مِنْکُمْ اِلاَّ وارِدُها ... سئوال شد، فرمود:«وقتى بهشتیان به بهشت وارد مى‏شوند، گروهى از گروه دیگر مى‏پرسند، مگر پروردگارمان به ما وعده نداده بود که همگى وارد آتش شویم؟ گروه دیگر پاسخ دهند که شما وارد شده‏اید لیکن آتش سرد شده بود».

با تأمّل در آنچه گذشت و آنچه بزودى در فصل شفاعت خواهد آمد، معانى این احادیث آشکار مى‏گردد، وَاللَّهُ‏الْهادى.

ادامه دارد